Aleksander Polak

Witajcie.
Będąc w brzuszku wszystko przebiegało książkowo aż do 22tc, wtedy był szok, niedowierzanie i pytanie? Dlaczego my? Niestety do tej pory nie otrzymaliśmy odpowiedzi na to pytanie. Choć wiedzieliśmy, że razem damy radę.
23.09.2019r przyszedłem na świat w Intytucie Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, byłem dzielnym chłopcem i ze wszystkim sobie samodzielnie radziłem.
17.10.2019r po raz pierwszy musiałem stoczyć walkę, walkę o lepsze życie. Nie było łatwo ale dałem radę. Po 11 dniach opuściłem salę pooperacyjną i po 1,5tyg wyruszyłem do mojego domku.
W domku było cudownie, lecz szybko musiałem wrócić do Łodzi. 
Okazało się, że moja żyła tętnicza jest wąska i potrzebuje pilnego cewnikowania serca, niestety nie pomogło to tak jak powinno.
Męczyłem się szybko i nie piłem mleczka, dlatego wyszedłem do domu z sonda. 
Powiedziano nam, że ze względu na wąską żyłę mój drugi etap operacji czyli Glenn zostanie przyspieszony.
W lutym musiałem się stawić na oddział kardiologii i też tak zrobiliśmy.
23.02.2020r po raz drugi jechałem stoczyć walkę o lepsze jutro.
Po operacji mój stan nie był dobry, saturacje były niskie, po 3 dniach lekarze stwierdzili żeby zrobić cewnikowanie i wstawić w moją wąską żyłe stent i to była dobra decyzja. Pozbyłem się respiratora, ale coś musiało się po drodze wydarzyć. W moich płucach zamieszkała bakteria przez, którą spędziłem 2tyg na sali pooperacyjnej. Przeszedłem do kliniki kardiochirurgicznej, aby dojść do siebie i do domu. Tu zaczęła się kolejna walka, tym razem o jedzenie. Niestety do domu wyszliśmy z sondą i w domu uczyliśmy się jedzenia łyżeczką. 
Mimo wszystko się nie poddaję, walczę dalej. Pomagają mi w życiu na co dzień leki, rehabilitacja, wizyty u różnych lekarzy. 
Bardzo prosimy o pomoc w leczeniu Naszego dzielnego synka Aleksandra. Rodzice