Adam Koźbier

Adaś urodził się 28.10.2020 roku z poważną wadą serca HLHS – zespół niedorozwoju lewej komory serca. Wada ta stanowi ogromne zagrożenie dla życia dziecka, gdyż lewa komora serca, odpowiedzialna za pompowanie krwi do organizmu, jest całkowicie do tego niezdolna. Już z pierwszym oddechem kompletnie bezbronne maleństwo musiało rozpocząć rozpaczliwą walkę o swoje życie. W siódmej dobie życia, w warunkach głębokiej hipotermii, przeszedł operację Norwooda – pierwszy etap (z trzech) korekcji chorego serduszka. Adaś był w stanie krytycznym. W konsekwencji operacji doszło do wielu powikłań. Malutki bardzo długo walczył o życie. Po czterech tygodniach od operacji sytuacja zaczęła się stabilizować. Niestety, w siódmym tygodniu życia przeszedł kolejną operację, tym razem brzuszka, podczas której została wyłoniona stomia, by wspomóc układ pokarmowy. Dwanaście tygodni po operacji i kilku próbach odłączenia od respiratora, Adasiowi została założona tracheotomia, która daje nadzieję, by w końcu zaczął sam oddychać. Niestety Nasz mały wojownik w dalszym ciągu przebywa na oddziale intensywnej terapii IPCZD. Igły, plątanina kabli, dźwięki aparatury szpitalnej, leki, badania, zabiegi – taki świat Nasz ukochany Synek poznał po urodzeniu. Ale na przekór wszystkiemu, ze wszystkich sił chce pozostać na tym świecie, być z nami i dawać nam szczęście, radość i sens życia. My, jego rodzice, widząc determinację, z jaką mały toczy walkę, również się nie poddajemy i każdego dnia, z pomocą lekarzy i całego personelu medycznego, toczymy dramatyczny bój o życie naszego jakże dzielnego synka. 

[10.01.2022r.]

W dniu 23 kwietnia 2021 roku wróciliśmy do domu, niestety pobyt ten był pełen niepokoju i obaw o stan zdrowia Adasia. Trwał on tylko kilka dni, gdyż już 1 maja trafiliśmy do szpitala z powodu strat ze stomii, które doprowadziły do odwodnienia. Przełożyło się to na zatrzymanie pracy nerek. Kolejny raz Nasz Synek udowodnił Swoją Siłę, nerki zaczęły pracować prawidłowo. Podczas prawie trzymiesięcznego pobytu w szpitalu, w tym miesiąc na OIT, dokonano odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego (co ma spowodować lepsze wchłanianie i przyswajanie składników pokarmowych), z wyłonieniem przetoki Bishop-Koopa, jak również zaimplantowano przez lewą żyłę udową cewnik Broviaca. Jednocześnie zdiagnozowano wielopoziomowe zwężenia dróg oddechowych, co skutkowało koniecznością wymiany rurki tracheostomijnej na indywidualną, dedykowaną dla Adasia. Nasz kochany Synek po raz kolejny pokazał wolę walki i do domu wróciliśmy pod koniec lipca 2021 r. Kolejna wizyta w szpitalu to 5-tygodniowy pobyt (od 17 sierpnia), którego celem było uzupełnienie badań kardiologicznych w kierunku kwalifikacji do dalszych etapów leczenia. Niestety, ponownie spotkało nas dużo niespodzianek, kolejny pobyt OIOMie spowodowany podrażnieniem przedniej ściany tchawicy rurką tracheostomijną. Kolejne szukanie rozwiązań i dopasowywanie rurki tracheo i kolejny stracony czas, który powinniśmy spędzać w domu.  Niestety po grudniowym konsylium dowiedzieliśmy się, iż Adasiowi nieprawidłowo rozwijają się tętnice płucne i obecnie nie kwalifikuje się do kolejnych etapów leczenia. Zmuszeni jesteśmy do szukania konsultacji w innych ośrodkach kardiochirurgii dziecięcej m. in. w Krakowie oraz Łodzi, a nawet w Rzymie. Zrobimy wszystko, aby zapewnić dalsze, skuteczne leczenie Naszego Kochanego Maluszka.
Aktualnie jesteśmy Razem i nadrabiamy zaległości, Adaś daje radość i wypełnia Nasz czas miłością. Jest Cudownym, Walecznym, Kochanym Synkiem z ogromną Siłą do Życia.