Alicja Tomaszewska

Ala przyszła na świat 11 marca  o 21 : 14 w klinice w Munster. Pierwszą naszą myślą było. Krzycz, córeczko, krzycz! I zakrzyczała, tak głośno, że potem na oddziale pielęgniarki rozpoznawały ją po głosie, śmiejąc się: o Alisja już się obudziła. Odetchnęliśmy z ulgą, gdy usłyszeliśmy, że krzyczy, czyli płucka w porządku, Serce bije - ONA żyje. Pierwsze trzy noce tata Aluni spędził przy jej łóżeczku, jakby zapominając, że człowiekowi do życia potrzebny jest sen. Patrzył na córeczkę, ani na chwilę nie oderwał wzroku, jakby bał się, że gdy zamknie oczy, to szczęście zniknie. Pojawiły się dodatkowe problemy nadciśnienie płucne,  przez które trzeba było założyć banding na tętnicy płucnej. Jej serduszko od pierwszych sekund na tym świecie było pod czujną opieką specjalistów, żeby 26 marca przejść pierwszy zabieg.. 14 dni czekaliśmy na operację. To był nasz czas, pełen radości, ale też niepewności. Chcieliśmy go wykorzystać najlepiej, jak potrafimy, tak, jakby jutra miało nie być. Kochaliśmy naszą córeczkę, gdy była jeszcze w brzuszku, ale teraz, gdy ją widzieliśmy, tuliliśmy, ta miłość była coraz większa. Te wspólne dni minęły bardzo szybko. Nadszedł dzień operacji. Najcięższy dzień do tej pory. Do drzwi ją odprowadziliśmy. Odganialiśmy złe myśli, a one uporczywie nie chciały odejść. Gdy Alunia znikała za drzwiami sali operacyjnej, mówiłam do niej: Nie bój się, wszystko będzie dobrze. Zobaczymy się za 3 godziny, ale sami nie byliśmy tego tacy pewni, błagaliśmy Boga żeby jej nie zabierał, że skoro ją nam dał  i pozwolił poznać, co to za wspaniałe uczucie tulić
w ramionach własne dziecko, niech jej teraz nam nie zabiera

Ludziom zawsze brakuje czasu, zawsze za szybko leci. Dla nas te trzy godziny były wiecznością. A co będzie, jeśli jej już nie zobaczymy. Cały czas zaglądaliśmy na oddział intensywnej terapii, czy już jest. Gdy była (była, w końcu była!!) najchętniej nie wypuszczalibyśmy jej z rąk. Jednak widok był straszny, nie mogliśmy jej dotknąć. Miliony kabli, monitory. Mogliśmy ją pogłaskać po rączce, pocałować w czółko. Jednak najważniejsze, serce biło, Ala żyła.

Do Polski wróciliśmy, gdy Ala miała dokładnie miesiąc. W międzyczasie trafiliśmy z Alą do szpitala w Poznaniu z podejrzeniem nadciśnienia tętniczego. W szpitalu Alicja nabawiła się zapalenia płuc i rota wirusa (co dla takich dzieci kończy się czasami tragicznie), na szczęście udało się pokonać wirusa. Po raz kolejny wygrała bitwę, walka nadal trwa. W obawie
o kruche zdrowie Ali nie przyjmujemy gości. Tłumaczymy, zobaczycie ją, gdy serduszko już będzie naprawione.

To nie koniec naszej walki Alicję czekają jeszcze 2 operacje na serduszku, ta  1 z 2 powinna być przeprowadzona jak Ala będzie miała 6 miesięcy.

 Ponownie zwracaliśmy się do ośrodków w Łodzi i Krakowie (w Poznaniu nie operują takich ciężkich przypadków)  chcieliśmy aby Alicja była operowana w najlepszym dla jej serca terminie (6 miesiąc życia) tu w kraju, abyśmy nie musieli znowu wyjeżdżać, prosić ludzi o pieniądze, aby ją ratować, ale lekarze powiedzieli nam że ta 2 operacja może zostać przeprowadzona dopiero za ok. 12 miesięcy, bo teraz nie ma terminów, bo są kolejki oczekujących (ok. 200 dzieci). Lekarze są bezradni a cierpią dzieci. W pierwszej kolejności operowane są dzieci, które już nie mogą czekać, no chyba że kolejki swojej nie doczekają i zwolni się miejsce... Córka jest jeszcze w dobrym stanie, jak będzie sinieć to przyjedzcie?. Jak będzie sinieć, to będzie oznaczało, że dla niej jest już za późno, że jej jedyna komora jaką ma, jest już na tyle obciążona, że nie w stanie pracować i co dalej pytaliśmy. Nie dostaliśmy odpowiedzi. Nie jesteśmy pierwszymi rodzicami, którzy słyszeli takie słowa. Serce Ali jest zabezpieczone do września (banding na tętnicy płucnej), dłużej nie może czekać. Jest to dla niej najodpowiedniejszy moment na jego operację, póki nie będzie za późno, póki ma siłę walczyć i się rozwijać jak inne dzieci. Jak my jako rodzice mamy żyć z myślą, że nie uratujemy własnego dziecka, skoro jest możliwość! A na przeszkodzie stoi tylko jedno czas, a jak pokonamy czas to pieniądze, w chwili obecnej brakuje nam jednego i drugiego.

Nasza mała córeczka, zwana przez nas Alicją z Kariny  Czarów, bo jak nazwać ten mały cud, który zmienił nasze życie.  Ma już trzy miesiące jest piękna i uśmiechniętą dziewczynką,  która przeszła w swoim króciutkim życiu już tak wiele i czeka ją jeszcze niejedna walka o życie. Jak wygląda nasze życie.  Z jednej strony wielka radość, szczęście i bezwarunkowa miłość a z drugiej ciągły strach i lęk, czy poradzimy sobie z wychowaniem dziecka z tak ciężką wadą Serca. Niektórzy nam mówili, że po Wam to możecie mieć inne dzieci. My nie chcieliśmy, kochaliśmy ją od chwili, gdy wiedzieliśmy, że zamieszkała w moim brzuszku, przecież czekaliśmy na nią tyle lat. Wiedzieliśmy, że nasze życie nigdy już nie będzie takie same, że czeka nas wiele wyrzeczeń, problemów, ale i radości, bo jak można nie kochać dziecka, gdy się widzi w jego oczach cały świat. Narodziny nowej miłości, nowego życia - tak normalnie proste, a tak magiczne i niesamowite. Nie pamiętamy  z tego dnia niczego,  co mogło tak  nas wzruszyć, dodać nam skrzydeł, wiary, że  życie jest piękne, że każda chwila jest na wagę złota - zwłaszcza, że nie wiedzieliśmy, co będzie z naszym skarbem. Kiedy już ją zobaczyłam, poczułam najmilsze ukłucie w sercu, które kazało mi bezgranicznie kochać i kocham.

Niedawno dostaliśmy kwalifikacje na kolejną operację, z terminem na 18 września 2014 roku. Zaczynamy naszą walkę od nowa. Tym razem we trójkę. Mamy 3 miesiące, żeby zebrać pieniądze na opłacenie drugiej operacji serca. To jest jedyna droga, aby Alicja mogła żyć z tylko z jego połową. Gdy jest się młodym i zdrowym to ma się wrażenie, że cały świat leży u twych stóp, że samemu można wszystko. Niestety myliliśmy się, to strasznie ciężko  schować swoją dumę do kieszeni i prosić o pomoc, ale dla własnego dziecka rodzice zrobią wszystko. Prosimy o pomoc, żeby strach o życie naszej córeczki zamienić w pewną przyszłość. Żeby brak pieniędzy nie zabrał nam naszej małej dziewczynki, naszej Alicji z Krainy Czarów. Miłością nie zapłacimy za operację, wylanymi łzami też nie. Dlatego prosimy o przyłączenie się do walki, którą toczymy, najważniejszą w naszym życiu o  życie naszej 3-miesięcznej córeczki Alicji  Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki, jakie niesie nam los. Bowiem każdego dnia wraz z dobrodziejstwami słońca Bóg obdarza nas chwilą, która jest w stanie zmienić to wszystko, co jest przyczyną naszych nieszczęść. Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć.  I my, więc walczymy i to dzięki Wam tą walkę wygramy!

Alicja  jest już pełną życia 4 latką, która przeszła szczęśliwie przez wszystkie  3 etapy leczenia kardiochirurgicznego. Właśnie rozpoczyna swoją przedszkolną historię. Gdyby nie nasza ?najukochańsza ? blizna,  nikt nie dostrzegłby, że ma tylko połowę serduszka ? Dzięki rehabilitacji i ciągłej pracy rozwija się prawidłowo i nadrabia stracony szpitalny czas. Podobnie, jak większość swoich rówieśników bawi się, jeździ na rowerze i hulajnodze oraz uwielbia  pływać. Jest pogodna i wesoła, lecz także potrafi postawić na swoim aby osiągnąć swój określony cel a jej szczery uśmiech i piękne oczy, są tylko potwierdzeniem na to, ze warto walczyć. Alicja pozostaje obecnie pod opieką  kilku specjalistów oraz wymaga dalszego leczenia farmakologicznego oraz rehabilitacji.

[3.03.2021r.]

Alicja niedługo skończy 7 lat i marzy o tym aby pójść do szkoły i mieć przyjaciółki. To radosna  dziewczynka,  która uwielbia układać puzzle i bawić się z młodszym bratem. Niestety Alicja mimo, iż wygląda jak zdrowa dziewczynka, taka nie jest. Serce Alicji przeszło już 3 operacje oraz kilka cewnikować serca. Życie Ali to ciągła niepewność o to co przyniesie jutro, ciągły strach i walka o  jej życie. Walka, która być może nigdy się nie skończy. Walka, która nie miałaby szans bez Waszego  wsparcia. To dzięki datkom przekazywanym na konto fundacji
i corocznym wpływom z 1% Alicja miała szansę przejść w odpowiednim czasie i przeprowadzone przez najlepszych lekarzy operacje serca i liczne  zabiegi kardiologiczne. Prosimy Państwa o przekazanie 1% podatku lub wpłatę dowolnej darowizny na dalsze leczenie i rehabilitację  Alicji.