Antonina Kawka

Antosia przyszła na świat niespodziewanie. Podczas rutynowej kontroli ginekologicznej w 33 tygodniu ciąży okazało się, że tętno dziecka jest bardzo niskie. Lekarze szybko podjęli decyzję o przerwaniu ciąży. Antosia urodziła się przez cesarskie cięcie 9 października 2014 roku w Śląskim Instytucie Matki i Noworodka w Chorzowie. Otrzymała 9 punktów w skali Apgar, ale jej serce biło zaledwie 47 uderzeń na minutę. Trafiła na Odział Noworodkowy pod opiekę Prof. Janusza Świetlińskiego. U naszej córki zdiagnozowano blok przedsionkowo-komorowy III stopnia (zupełny). Już w chwilę po porodzie było oczywiste, że jak najszybciej będzie musiała być skierowana do specjalistycznego ośrodka.

Na drugi dzień po porodzie została przewieziona do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Na Oddziale Kardiochirurgii przeprowadzono operację ratującą jej życie - implantację układu stymulującego nasierdziowego VVI. Następnie została przewieziona cztery piętra niżej, do Kliniki Neonatologii, Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka. Rokowania były niepewne – najbliższe godziny miały pokazać, czy dwukilogramowy organizm poradzi sobie z tak poważną ingerencją. W trzeciej dobie życia, na drugi dzień po operacji, Antosia została ochrzczona. Zaczęła nabierać sił.

Dzięki stymulatorowi można było zwiększyć puls do odpowiedniego dla jej wieku, czyli około 120-160 uderzeń na minutę. I tu pojawiły się kolejne problemy. Okazało się, że odstęp QT w zapisie EKG wydłuża się aż do 0,8 sekundy (prawidłowy powinien być prawie o połowę mniejszy). Przez to też Antosia nie mogła otrzymać niektórych leków. Jednak stopniowo następowała stabilizacja jej stanu zdrowia. W szóstej dobie życia Antosia mogła już zacząć kolejną walkę. Jako wcześniak musiała nauczyć się odpowiednio trawić. Na początek była karmiona przez sondę, zaczynała od 2 mililitrów mleka mamy. Po tygodniu podjęliśmy próbę karmienia butelką. Radziła sobie dobrze, zjadła coraz więcej i pomału zaczynała przybierać na wadze.

Ze szpitala wyszliśmy prawie po miesiącu. Antosia jest pod stałą opieką kardiologów z Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie oraz Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Praca serca z powodu stymulacji musi być często kontrolowana specjalistycznym sprzętem. Z powodu Zespołu wydłużonego QT oraz kardiomiopatii rozstrzeniowej, Antosia przyjmuje trzy razy dziennie leki. Wymaga także rehabilitacji. Zebrane środki ułatwią nam finansowanie leczenia, rehabilitacji oraz codziennego funkcjonowania dziecka.

 1.2018 r.

Od maja 2017 Antosia uczęszcza na zajęcia z neurologopedą. Córka ćwiczy na zajęciach jak i w domu z nami. Od tego czasu zrobiła duże postępy w mówieniu. We wrześniu 2017 córka zaczęła chodzić do przedszkola integracyjnego. Bardzo lubi spędzać czas na zabawie z rówieśnikami. My zaś obserwujemy pozytywny wpływ przedszkola na jej rozwój, kondycję fizyczną i psychiczną. Antosia jest pod stałą opieką lekarzy kardiologów, neurologa, rehabilitanta oraz okulisty. Pod względem kardiologicznym jej stan zdrowia jest stabilny, ale wymaga częstych wizyt kontrolnych. A w przyszłości będzie potrzebna wymiana stymulatora serca. 

 1.2019 r.

Antosia nadal kontynuuje terapię neurologopedyczną. Przez ostatni rok jej mowa bardzo się rozwinęła. Konstruuje zdania, umie wyrazić wszystkie swoje potrzeby słowami oraz ma coraz mniejsze problemy z poprawnością wymowy. Pod względem kardiologicznym jej stan jest stabilny, kontynuuje regularne wizyty u kardiologów celem stałej kontroli serca oraz monitorowania prawidłowości działania stymulatora serca, bez którego nie mogła by żyć. Otrzymane za pośrednictwem Fundacji wparcie finansowe z 1% oraz darowizn pozwala nam na zapewnienie córce uczestnictwa w turnusach rehabilitacyjnych, wykonywaniu badań, które niejednokrotnie trzeba wykonać prywatnie przed wizytą u specjalisty oraz wizyt u neurologopedy. Za wszelkie wsparcie serdecznie dziękujemy. Natalia i Marcin Kawkowie, rodzice Antosi.