Dawid Kołodziejczuk

Dawidek przyszedł na świat 17.03.2011r.w Zamościu poprzez cesarskie cięcie. W 12 dobie życia został skierowany do Kliniki Kardiologii Dziecięcej S.P. D.S.K. W Warszawie ul. Marszałkowska.
04.04.2011 - Banding tętnicy płucnej D.S.K. ul. Działdowska - Warszawa;
07.07.2011 - cewnikowanie serca - D.S.K. ul. Marszałkowska - Warszawa;
21.07.2011 - korekcja wady w CPB ul. Działdowska -Warszawa
14.10.2011 - cewnikowanie serca - D.S.K. ul. Marszałkowska Warszawa
30.11.2011 - reoperacja korekcji wady ul. Działdowska - Warszawa
14.03.2012 - złożenie rurki tracheostomijnej - Lublin

Po pierwszej operacji synek do domu wrócił 28.04.2011r. Dziecko prawidłowo rozwijało się i rosło. 04.07.2011r. Pojechaliśmy na kontrolę i okazało się, że banding na tętnicy płucnej przemieścił się w lewą stronę powodując zwężenie żyły tętnicy płucnej. Kolejną operację przeprowadzono 21.07.2012r. Od dnia operacji Dawidek cały czas przebywał na Oddziale Intensywnej Terapii pod wspomaganiem oddechowym przez respirator, przeszedł szereg zakażeń, infekcji m. in. gronkowca białego, zakażenie sepsyczne itp. ( dziecko było od rodziców odizolowane przez 6 m-cy). Próby odłączania od respiratora, kończyły się niepowodzeniem. Po kolejnym cewnikowaniu dnia 14.10.2011r.zdecydowano się na reoperację serca, którą przeprowadzono dnia 30.11.2011r. Dopiero 20 stycznia 2012r. dostaliśmy wypis do domu.
Nasze szczęście nie trwało długo, bo tylko półtora doby. Dnia 22.01.2012r.trafiliśmy do szpitala w Zamościu z zakażeniem sepsycznym. Skierowano nas do D.S.K. w Lublinie gdzie zaraz po przyjeździe karetką Dawidek był reanimowany ? zatrzymanie krążenia.
Stwierdzono: niewydolność tarczycy, przewlekłą niewydolność krążenia i encefalopatie poniedotleniową. Podczas pobytu w D.S.K. w Lublinie 14.03.2012r. przeprowadzono zabieg tracheostomijny. Z D.S.K. W Lublinie do domu wróciliśmy 17.05.2012r. pod stałą opieką Hospicjum Małego Księcia w Lublinie. Synuś nadal karmiony jest przez sondę, nie ma odruchu ssania, szereg zmian neurologicznych po niedotlenieniu mózgu, oddycha za pomocą rurki tracheostomijnej, nie mówi i nie wiadomo czy kiedykolwiek będzie chodził
Bardzo prosimy o wsparcie finansowe, które pomorze nam w dalszym leczeniu synka i długiej rehabilitacji, tak, aby mógł w przyszłości w miarę funkcjonować samodzielnie.

 [27.07.2014r.]

W lutym 2013 udało nam się usunąć rurkę tracheostomijną, co było dla nas dużym sukcesem, że synuś przeszedł na samodzielny oddech, natomiast w październiku opuściło nas Lubelskie Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia w Lublinie.

Jesteśmy pod opieką:

-kardiolog;

-pulmolog;

-neurolog;

-logopeda;

-neurologopeda;

-endokrynolog;

-rehabilitant.

Dawiduś na stałe przyjmuje leki: Euthyrox, Ursopol, Enarenal, Devikap, Cebionmulti, Orfiril, Verospiron, Berodual, Pulmicort. Dodatkowo antybiotyki w czasie infekcji, syropki od gorączki, kropelki do nosa, oczek, osłonowe leki, strzykawki, gaziki, sondy itd.

[26.11.2018r.]

Na dzień dzisiejszy Dawidek nie chodzi, nie mówi, samodzielnie nie je i nie pije. Jest pionizowany w pionizatorze, posiada ortezy na nóżki aby bioderka się nie zwichnęły i ortezy na rączki, żeby walczyć  z przykurczami rączek. Najważniejsza jest dla synka rehabilitacja. Nadal jesteśmy pod opieką tych samych lekarzy. Pieniążki ze zbiórki będą przeznaczone na dalszą rehabilitacje, leki, wizyty i dojazdy do specjalistów.

[2.11.2020r.]

Na dzień dzisiejszy Dawidek jest pod opieką następujących lekarzy:

- kardiolog,

- neurolog,

- rehabilitant,

- lekarz rodzinny. 

Synek przyjmuje leki: Euthyrox, Enarenal, Verospiron, witamina D3. Dodatkowo przy infekcji antybiotyk, syropy od gorączki, leki osłonowe, kropelki do nosa, i oczek, strzykawki, gaziki a także Pulmicort i Berodual do inhalacji.

Ze sprzętu, który używamy w domu jest:

- pulsoksymetr,

- ssak do odssysania,

- inhalator,

- sporadycznie aparat tlenowy.

W dalszym ciągu Dawidek nie chodzi i nie mówi, nie je i nie pije samodzielnie. Jest pionizowany w pionizatorze, posiada ortezy na nózki, aby bioderka się nie zwichnęły ( grozi wysunięciem panewki) i ortezy na rączki (walczymy z przykurczami rąk). W chwili obecnej najważniejsza jest rehabilitacja. Marzymy też o cyber - oku dla Dawidka, jest to sprzęt dzięki, któremu mógłby się komunikować z nami, niestety na chwilę obecną nas nie stać.