Weronika Rejent

Weronika urodziła się 27 października 2012 r. w 39 tygodniu. W skali apgar dostała najpierw 7 punktów, później 9.

Lekarze powiedzieli nam, że będzie potrzebna konsultacja kardiologiczna, bo coś będzie z serduszkiem, mówili, że pewnie mała dziurka, która sama się zarośnie. Niestety po tygodniu trafiliśmy na konsultację do Poznania na ul. Szpitalną, gdzie usłyszeliśmy: wrodzona wada serca – atrezja tętnicy płucnej typ 4, podaortalny ubytek międzykomorowy, ubytek międzyprzedsionkowy typu ASDII, liczne naczynia odaortalnego krążenia obocznego. Od razu trafiliśmy na oddział kardiologiczny na obserwację od 2 do 14 listopada 2012 r. Tak naprawdę nie wiedzieliśmy co nas czeka, po rozmowie z doktorem już było jasne – długa droga szpitalna przed nami. Lekarze mówili nam, że pierwsza operacja będzie ok drugiego miesiąca życia, niestety tak się nie stało. Weronika mało przybierała na wadze i niestety naczynia też nie rosły, więc czekaliśmy jeżdżąc co 3 miesiące na kontrolne badania. Weronika bardzo szybko się męczyła i siniała.

Po dwóch latach w listopadzie 2014 r. pojechałyśmy na kolejne cewnikowanie serduszka i od razu zostawili nas na pierwszym etapie operacji. Weronika miała zakładane zespolenie systemowo-płucne lewostronne. Po operacji na drugi dzień się dowiedzieliśmy, że ma krwiaka opłucnej i znowu musieli ją operować. Jej stan był krytyczny ale stabilny – tak nam mówili lekarze. Bardzo długo trwało zanim ją odłączyli od respiratora, ale w końcu nastał ten dzień. Po powrocie do domu czekaliśmy dwa tygodnie, aż Weronika dojdzie do siebie, bo przestała mówić i chodzić. Ale przetrwaliśmy to i po tej operacji było milion razy lepiej – nie męczyła się tak szybko i nie siniała, była jak każde zdrowe dziecko. I tak ją traktowaliśmy – jeździła na rowerze, grała w piłkę. Ale po roku zaczęło się na nowo – znowu szybko się zaczęła męczyć, przy płaczu sinieć. W kwietniu 2016 r. miała cewnikowanie i tomografię, doszła nam sinica centralna.

W październiku 2016 r. trafiliśmy do szpitala w Krakowie Prokocim. Tam Werka przeszła operację plastyki tętnicy płucnej lewej i plastyki drogi wypływu z prawej komory oraz cewnikowanie serca z założeniem stentu. Werka szybko doszła do siebie po tej operacji i już w niecały miesiąc byłyśmy w domu. Po operacji znowu było wszystko normalnie, mogła jeździć na rowerze, biegać, grać w piłkę.

W sierpniu 2018 r. w Poznaniu przeszła kolejne cewnikowanie z poszerzaniem stentu.

W maju 2021 r. w Poznaniu Werka miała tomografię, została po niej zakwalifikowana do kolejnego cewnikowania, przez które ma się odbyć balonikowanie oraz poszerzanie stentu. Ale ze względu na próchnicę musieliśmy najpierw zrobić porządek z zębami i trochę czasu nam to zajęło. 

Zabieg cewnikowania odbył się we wrześniu 2022 r. Niestety nie udało się nic zrobić z założonych celów prócz samego cewnikowania. Ale czas ucieka, Weronika dorasta i potrzebuje kolejnej operacji, do której została zakwalifikowana w Poznaniu. Będzie to bardzo ciężka operacja ponieważ jest to bardzo ciężka wada wrodzona serduszka Weroniki.

W lutym 2023 r. Weronika miała operację poprzedzoną tomografią. Poszerzenie drogi wypływu z prawej komory wszczepienie zastawki płucnej, udało się też zamknąć ubytki międzykomorowy i międzyprzedsionkowy. Dr Gładki jest kozakiem który ratuje serca dzieci powiedział co zamierza zrobić i to wszystko się udało.

Operacja trwała 8,5 godziny z bloku trafiła na OIOM czekaliśmy żeby zobaczyć naszą królewnę a wyszedł lekarz i mówi że zabierają ją spowrotem na blok bo strasznie krwawi... Kolejne 1,5 godziny pod blokiem i tylko widzieliśmy jak biegają co chwilę z krwią dla Weroniki. Przeżywaliśmy horror pod drzwiami. Udało się zatamować. Werka leżała na OIOM, a my codziennie przyjeżdżaliśmy w wyznaczonych godzinach żeby zobaczyć Werke,  lekarz powiedział, że to była sytuacja podbramkowa ale na szczęście dobrze się skończyła po 4 dniach mogłam być już z Weroniką na oddziale kardiochirurgi. Werka pomału dochodziła do siebie, dzielnie stawiała pierwsze kroki. Przyszedł czas, że mieliśmy iść już do domu, ale niestety przenieśli nas na kardiologię, bo coś się nie podobało w zapisie EKG. Na kardiologi byłyśmy 5 dni tam dostała gorączki po kilku dniach zrobili test na covid i wyszedł pozytywny, więc przenieśli nas na oddział zakaźny. Werka żadnych innych objawów nie miała. Na szczęście szybko stąd wyszliśmy do domu. Werka cała szczęśliwa, że może wrócić do domu do taty i brata. Werka musi mieć dietę bez Wit.K oraz musimy badać INR (krzepliwość krwi) narazie dużo tabletek dostaje, ale mamy nadzieję, że pomału z niektórych będziemy schodzić. 

Po operacji jest komplikacja porażona lewostronnie przepona narazie do obserwacji, bo możliwe, że samoczynnie wszystko wróci do normy.

Werka narazie ma lekcje indywidualne, bo nie może wrócić do szkoły ze względu na obniżona odporność oraz ze względu na mostek, bo niestety ale się zrasta dość długo i trzeba uważać.

Po kontroli przepona wróciła do normy samoistnie bez leczenia tylko tyle, że Werka ćwiczyła w domu ćwiczenia oddechowe. Lekarz jest też zadowolony jak działa zastawka i oby tak zostało. Niestety badanie INR i podawanie leku Warfin na pewno pozostaje z nami do lutego. 

Państwa darowizny bardzo nam pomagają  w dojazdach do różnych specjalistów jak i korzystania z ich usług oraz w zakupach leków, a w szczególności zakupu pasków INR są strasznie drogie a niestety nie są refundowane. Weronika dzięki Wam może kontynuować systematycznie rehabilitację, która jest bardzo kosztowna.

Dziękujemy za każdą pomoc.