Albert Rusak

Po 10 latach oczekiwania na kolejne dziecko, na świat przyszedł nasz kochany synek Albercik, który urodził się w piękny dzień Bożego Narodzenia 2018 roku. 

Poród został zaplanowany w tym szpitalu ze względu na wykrytą wrodzoną wadę serca. 

Radość która nam towarzyszyła od pierwszych chwil, kiedy dowiedzieliśmy się że, nasza rodzinka powiększy się trwała do 28 tygodnia ciąży. W tym oto tygodniu dowiedzieliśmy się, że nasze dziecko ma złożoną wadę serca. Z początku ta wiadomość do nas nie docierała, by ostatecznie potwierdzić diagnozę, musieliśmy zrobić bardziej szczegółowe badania. Diagnoza jaką usłyszeliśmy była dla nas wstrząsająca – zarośnięcie zastawki trójdzielnej, restrykcyjny ubytek przegrody międzykomorowej, przełożenie wielkich pni tętniczych, hipoplazja łuku aorty, wada przewodozależna, zwężenie. Ostatecznie serduszko pozostaje jednokomorowe.

W ciągu dwóch tygodni po porodzie, dziecko miało przejść pierwszą operację, po miesiącu od operacji mieliśmy wrócić do domu, a gdy dziecko będzie miało około rok, zostanie wykonany drugi etap, na trzeci trzeba poczekać kilka lat – to była optymistyczna wersja przebiegu wydarzeń.

Nadszedł wreszcie upragniony dzień. Synek urodził się siłami natury, ważył 2980 g i miał 55 cm długości.  W trzeciej dobie zaczęły się problemy oddechow. Po szczegółowych badaniach okazało się że, dziecko jest niedotlenione, potrzebuje respiratora, ma zakrzepicę w zatoce strzałkowej, zwężone oskrzele i co najgorsze zakażoną krew czyli sepsa e coli. Zaczęła się walka o życie naszego synka, diagnoza jaką codziennie słyszałam przez kilka tygodni brzmiała: „stan państwa dziecka jest bardzo ciężki, krytyczny, proszę przygotować się na wszystko”. 

Mimo sepsy została podjęta bardzo ryzykowna decyzja o założeniu bandingów na tętnice płucne. Przebieg po tej operacji był bardzo powikłany, utrzymywała się odma płucna, powodem była dziura w prawym płucu i potrzebna była kolejna operacja zaszycia płuca. Po diagnostyce obrazowej dalej utrzymywało się zwężenia pnia ramienno-głowowego w miejscu odejścia od aorty. Albercik potrzebował dużej ilości tlenu bez którego nie mógł normalnie funkcjonować, nie przyjmował pokarmów doustnie, nie było trawienia, żołądek nie chciał podjąć pracy, pozostawało tylko dożywianie pozajelitowe. Większość leków była dostarczana przez pompy a tylko znikoma część przez sondę.

Niestety podczas częstych intubacji została uszkodzona „porażona” lewa fałda głosowa, przez co Albercik jest prawie bezdźwięczny.

Dopiero 9 sierpnia 2019 pierwszy raz opuściliśmy z synkiem szpital CZD, był przerażony, nie mógł patrzeć na światło dzienne. Po tak długim czasie spędzonym w szpitalu synek jest bardzo opóźniony ruchowo. Potrzebuje stałych i częstych rehabilitacji które niestety są bardzo kosztowne. Do tego dochodzą koszty związane z lekami, specjalistycznym sprzętem który pomaga nam w codziennym funkcjonowaniu oraz częstymi wizytami u różnych specjalistów, niestety nie zawsze jest to refundowane, często są to wizyty prywatne z dojazdem do Warszawy.

Albercik ma również problemy z krzepliwością krwi i wymaga codziennego pomiaru specjalistycznym aparatem do którego paski są bardzo drogie (48 pasków to koszt 680 zł, 50 lancetów 27 zł) a ich zakup nie jest refundowany. 

Dzięki wsparciu ludzi dobrej woli nasz synek ma możliwość leczenia i rehabilitacji. Mimo wielu ciężkich i trudnych operacji jest dzieckiem bardzo uśmiechniętym i pogodnym. Dostał szansę na życie, o które dzielnie walczy każdego dnia.  Jedyne czego teraz chcemy, to by nasz mały Aniołeczek mógł dalej cieszyć się życiem.

Z góry Wszystkim serdecznie dziękujemy za środki pieniężne przekazane z darowizn i 1,5% podatku na konto Albercika.

Rodzice z siostrą i Albercikiem