Gustaw Paluch

Nazywam się Gustaw Paluch. Urodziłem się 24.09.2014r. Dziś wiem, że to co zaniepokoiło lekarzy badających mnie jeszcze w brzuchu mamy oraz moich rodziców nazywa się HLHS. Leczenie tej choroby to trzyetapowy proces, który mam za sobą. Walkę o moje życie podjęto w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka im. Jana Pawła II w Katowicach.

15.10.2014r- I etap, operacja Norwooda. Było bardzo dramatycznie- zamknięcie klatki piersiowej  w 7 dobie po operacji, wentylacja tlenkiem azotu, niewydolność oddechowa, lewostronna odma opłucnowa, posocznica bakteryjna. Przetransportowano mnie na Oddział Intensywnej Terapii Dziecięcej w Jastrzębiu Zdroju, gdzie spędziłem 28 dni. Następnie wróciłem do Katowic na oddział Kardiologii Dziecięcej  skąd 10.12.2014r pojechałem pierwszy raz do domu.

15.04.2015r- II etap, dwukierunkowe zespolenie Glenna. Tym razem przebieg pooperacyjny niepowikłany. Po 12 dniach wracam z rodzicami szczęśliwy do domu.

19.07.2017r- III etap, zespolenie zewnątrzsercowe metodą Fontany. Nie obyło się bez drenażu obu opłucnych. Kolejne doby mijały pod baczną obserwacją personelu medycznego. Wypis do domu dostałem po 14 dniach pobytu w szpitalu.

Kłopoty z krążeniem krwi będę miał zawsze, gdyż mam tylko połowę serca, które musi wystarczyć mi na całe życie.

W grudniu 2018 r. okazało się, że mam głęboki niedosłuch. Z pomocą wielu osób udało się kupić moje pierwsze aparaty słuchowe. Wiele godzin rehabilitacji, kontroli i badań nie poszło na marne. Nauka nie idzie w las tylko w nas. Pojawiła się mowa i zacząłem być lepiej rozumiany przez innych, a tym co było trudno pomagali moi rodzice :).

Zmagam się z różnymi problemami w codziennym funkcjonowaniu. Chciałbym robić wszystko odruchowo nie czując lęku i mimo ciężkiego niedosłuchu nadążać za zdrowymi rówieśnikami. Czasu jednak nikt nie cofnie, nie dokupimy go nigdzie. Mierzę się z niepełnosprawnością, mam siłę w sobie, szeroko rozłożone ręce do przytulania i działania.

Czasami wdzięczność trudno jest ubrać w słowa, wtedy proste DZIĘKUJEMY zawiera wszystko co chcemy wyrazić. Wszystkim lekarzom, pielęgniarkom, osobom które nas wspierały  i nadal to robią jesteśmy ogromnie wdzięczni. Dziękujemy z całego serca za pomoc. Przed nami dalsze leczenie. Nawet nie wiecie jak bardzo pomaga pokonywanie codziennych trosk i kłopotów myśl, że ktoś nas wspiera. Nie jest czymś prostym prosić ale walczymy i wsparcie finansowe może nam w tym pomóc.