Serce składa się z czterech jam – dwóch przedsionków i dwóch komór. Gdy serce nie ma żadnej wady prawa i lewa strona nie ma ze sobą połączenia. Rozdziela je tzw. przegroda. Mięsień sercowy jest otoczony podwójną błoną – otula je najpierw nasierdzie a potem osierdzie. Przedsionki i komory serca są od siebie oddzielone zastawkami: trójdzielną – między prawym przedsionkiem a prawą komorą oraz dwudzielną (mitralną) – między lewym przedsionkiem a lewą komorą. Zapobiegają one cofaniu się krwi w trakcie skurczu. Zastawki oddzielają również aortę i tętnicę płucną od odpowiednio lewej i prawej komory serca.
Z lewej komory serca wychodzi duże naczynie krwionośne zwane aortą, które następnie dzieli się stopniowo na coraz mniejsze tętnice, które docierają do wszystkich części ciała, doprowadzając do nich krew. Ta jest zbierana z tkanek przez system naczyń żylnych, łączących się ostatecznie w dwie żyły główne: górną i dolną, uchodzące do prawego przedsionka serca. Ten system obiegu krwi nazywamy krążeniem dużym. Istnieje również krążenie małe (płucne), którego zadaniem jest doprowadzanie krwi do płuc w celu wysycenia jej tlenem. Składa się z tętnicy płucnej wychodzącej z prawej komory serca, systemu drobnych naczyń w miąższu płuc i żył, które w formie 4 większych naczyń uchodzą do lewego przedsionka, doprowadzając bogatą w tlen krew z powrotem do serca, skąd przez lewą komorę rozprowadzana jest po organizmie.
Serce jest położone w środkowej części klatki piersiowej między dwoma płucami i jest lekko przesunięte w lewo. Swą wielkością odpowiada pięści właściciela. U dorosłej kobiety waży 270 g., a u mężczyzny 320 g. W układzie krwionośnym osoby dorosłej krąży około 5 litrów krwi, a w ciągu życia serce uderza około 3,5 miliarda razy.
Już u 6-tygodniowego płodu lekarz może usłyszeć bicie serca. Płuca płodu do czasu narodzin jeszcze nie pracują, dlatego jego serce różni się budową od serca noworodka. Przez łożysko z organizmu matki docierają do rozwijającego się dziecka dotleniona krew i składniki odżywcze i przez to samo łożysko krew z dwutlenkiem węgla odprowadzana jest z powrotem. To dlatego przed urodzeniem serce dziecka nie musi tłoczyć krwi do płuc, by się oczyściła z dwutlenku węgla i dotleniła. W sercu płodu lewa tętnica płucna i aorta są połączone naczyniem krwionośnym zwanym przewodem tętniczym lub przewodem Botalla. To jakby bypass omijający płuca dziecka.
W mięśniu sercowym płodu istnieje też otwór owalny, który umożliwia przemieszczanie się krwi z przedsionka prawego do lewego. Zarówno przewód Botalla, jak i otwór owalny zamykają się zaraz po urodzeniu dziecka, kiedy zaczynają u niego funkcjonować płuca i własny zamknięty układ krążenia.
I wtedy serce pracuje prawidłowo.