Jakie są zalecenia odnośnie porodu u kobiety z WWS? Już na etapie planowania ciąży u kobiety z WWS należy opracować plan rozwiązania ciąży obejmujący szczegółowe informacje dotyczące indukcji, prowadzenia porodu, oraz nadzoru po porodzie.
Statystki w Polsce – Nie ma jednoznacznych danych na temat rocznej liczby porodów u kobiet w wadami wrodzonymi. Można przypuszczać, że stanowią one niewielki procent wszystkich porodów. Wrodzone wady zagrożone wysokim ryzykiem w czasie ciąży stanowią ok 20-30% wszystkich wad wrodzonych.
Dane z rejestru ROPAC (Registry of Pregnancy and Cardiac Disease) wskazują, że planowe cięcie cesarskie nie przynosi korzyści matkom, prowadzi natomiast do wcześniejszego rozwiązania ciąży i wiąże się z mniejszą masą urodzeniową. Poród drogami natury wiąże się z mniejszą utratą krwi oraz niższym ryzykiem zakażenia, zakrzepicy żylnej i zatorowości i zaleca się go większości kobiet z wadami wrodzonymi serca. Cięcie cesarskie należy rozważać ze wskazań położniczych oraz u pacjentek, u których poród rozpoczął się w trakcie stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych (OAC), z ciężką patologią aorty, a także z ostrą niepoddającą się leczeniu HF (niewydolność serca) Cięcie cesarskie jest zalecane w ciężkich postaciach PH (nadciśnienie płucne), w tym w zespole Eisenmengera.
Indukcję porodu należy rozważyć po 40 tygodniach ciąży u wszystkich kobiet z chorobą serca. Moment indukcji zależy od stanu czynnościowego serca, a także wyników oceny położniczej, w tym oceny dojrzałości szyjki macicy, dobrostanu płodu oraz dojrzałości płuc płodu.
U pacjentek istotnie obciążonych kardiologicznie powinny rodzić w ośrodkach najwyższej referencyjności położniczej, w których pracują specjaliści z doświadczeniem w prowadzeniu takich porodów. Muszą oczywiście być spełnione warunki pełnego zabezpieczenia reanimacyjnego i intensywnego nadzoru na sali porodowej lub operacyjnej (sala intensywnej opieki położniczej).
Do warunków tych należą:
- opieka anestezjologiczna;
- możliwość monitorowania: elektrokardiograficznego, hemodynamicznego i pulsoksymetrycznego;
- pełne zabezpieczenie reanimacyjne: leki, zestaw do intubacji i oddechu zastępczego, defibrylator, stymulator serca i elektrody do stymulacji przezskórnej i endokawitarnej.
Ośrodki, które nie są w stanie zapewnić wymienionych warunków porodu, nie powinny sprawować opieki położniczej nad zagrożonymi powikłaniami kardiologicznymi kobietami w ciąży. Złe rokowanie zwykle jest związane z brakiem adekwatnej opieki specjalistycznej, brakiem jednoznacznego rozpoznania i określonych zasad postępowania. Dobrze przygotowana pacjentka rodząca w warunkach intensywnego nadzoru jest w stanie pomyślnie urodzić nawet w przypadku bardzo zaawansowanej choroby serca.
Tak, jednakże możliwość zastosowania znieczulenia oraz jego dawkowanie zależy ściśle od Twojej wady serca i stanu zdrowia.
W zależności od rodzaju Twojej wady serca i przebiegu ciąży, Twoje dziecko mogło urodzić się bardzo wcześnie lub być małe jak na swój wiek. Jeśli tak się stało, może być konieczne umieszczenie go w oddziale intensywnej opieki neonatologicznej lub w specjalnym oddziale dla wcześniaków. Może być również konieczny dla Ciebie dłuższy pobyt w szpitalu związany z wykonaniem dodatkowych badań. Dla części pacjentek ryzyko związane z ciążą utrzymuje się również w czasie połogu (6 tygodni po porodzie). Dla większości jednak wystarczy jednorazowa wizyta u kardiologa 6 miesięcy po rozwiązaniu. Zwykle specjalistyczna opieka obejmuje okres przynajmniej 6 miesięcy po porodzie.
W trakcie ciąży zachodzą pewne zmiany w sercu kobiet. Zazwyczaj ustępują one po kilku tygodniach lub miesiącach. Czasami ciąża może spowodować zaburzenia funkcji serca. Dlatego zawsze powinnaś przed podjęciem decyzji o kolejnej ciąży omówić to i przejść kolejną ocenę z kardiologiem.
Możesz rozważyć rozpoczęcie antykoncepcji przed opuszczeniem szpitala. Wybór metody antykoncepcji może zależeć od decyzji dotyczącej karmienia piersią oraz planów dotyczących ewentualnych przyszłych ciąż.
Jeżeli tylko jest to możliwe, zaleca się mamon z WWS karmienie piersią. Większość leków stosowanych u pacjentek przechodzi do mleka w znikomej ilości. Jeśli przyjmujesz leki, lekarz poinformuje Cię czy są one bezpieczne dla dziecka. W razie potrzeby zaleci zahamowanie laktacji.
Opracowano na podstawie: Nowe wytyczne ESC/PTK